رهایی از همانیدگی با من ذهنی

هشیاری و من ذهنی ما از همان دوران جنینی شکل می گیرد وقتی به کنش های بیرون از شکم مادر واکنش نشان می دهیم که پس از ورود به این جهان ابزاری پیدا می‌کند به‌نام «فکر» و ازطریق فکر با چیزهای مهم و پُر‌ارزش همانیده شده، مرکزش از جنس جسم می‌شود.
پس از آن به چیزها حس‌ّ وجود تزریق می‌کند و مرکز خالی‌اش شروع می‌کند به پُر ‌شدن با همانیدگی‌ها و یک جسم ذهنی را تشکیل می‌دهد.

چگونگی تشکیل_من‌ذهنی

من ذهنی عیبش این است که تنها هشیاری جسمی را ایجاد می‌کند که این هشیاری فقط می‌تواند جسم‌ها را ببیند و این عمل چون در ذهن صورت می‌گیرد ما را به زمان گذشته و آینده می‌برد.

گفته می شود در طی شبانه روز چیزی بین ۵۰ تا ۸۰ هزار فکر از ذهن ما عبور میکند ! یعنی تا این اندازه ذهن ما شلوغ است و این شروه همانیدگی است

دیدِ همانیده، پریدن از فکری به فکر دیگر، حرکت و تغییر افکار سبب ایجاد یک جسم می‌شود که این جسم درواقع مجازی است، از فکر بافته شده و اسمش من‌ذهنی‌ست و ما به‌اشتباه گمان می‌کنیم که این من‌ذهنی هستیم.

من‌ذهنی ارزش خودش را به‌عنوان زندگی و امتداد خدا نمی‌شناسد. چون حرف می‌زند و عمل نمی‌کند،

دمدمی مزاج است،

تعهد می‌کند ولی اجرا نمی‌کند.

بی‌ثبات است، دائماً حالش تغییر می‌کند و بلوغ عاطفی یا بلوغ معنوی ندارد، خام است، مثلاً نمی‌تواند از حقش دفاع کند.

خصوصیات_من‌ذهنی

انسان اسیر من ذهنی سخت‌دل است، مرتّب به هر چیزی واکنش نشان‌ داده منقبض می‌شود، تنگ‌نظر است،

مقاومت می‌کند. سنگ‌دل است و عاطفه ندارد، تنبل و کاهل است، سست‌قدم است چنین انسانی با فضاگشایی و تهی کردن مرکز می‌تواند از این خصوصیات نجات یابد

موفقیت_من‌ذهنی

من ذهنی همچون بنایی پوشالی و مقوایی است چون چادری سست که اگر یکی از پایه های آن را بکشی همهٔ آن به یکباده بفرو خواهد ریخت.

به همین جهت است که کامیابی ها و موفقیت‌ها در من‌ذهنی نیز بسیار ناپایدار هستند؛ لذا لازم است که قبل از فروریزش این بنای سست من‌ذهنی و منیت خویش را رها کنید و اجازه فضا گشایی بدهیم .

این کارها تمرین می خواهد بسادگی قابل انمام نیست