شب یلدای رویایی

Monday, November 19, 2018

شب یلدای رویایی

و دوباره شب فرا می رسد

پائیز است و روزهائي كه بآرامی  کوتاه می شوند ... تا بلندترین شب سال را رقم بزنند

تا مرا به یلدا برسانند

دوباره شب است...

و منو انتظاري كه پایانی ندارد

بادهای سرد پائیز وزیدن گرفته اند

و دلم آغوش گرم تو را می خواهد

دیرگاهی است بجای ترنم خنده هایت ...

موسيقي دلگیر سكوت در اتاقم حکمفرماست

رفتی و من همچنان درتب دوری

می سوزم .

دلخور از این همه بی وفایی

از این همه بی مهری

آه نمی دانستم در پشت آن سینه بلورین

قلبی چون سنگ سیاه نهفته است !

شبانگاه با خیالت چشمان را می بندم

تا رویای دیدنت دوباره در اعماق ذهنم جان بگیرد

کجا رفته ای ؟

همه کوچه های سرد و خزان زده  پاییز را

 قدم میزنم

با یادت ...

کوچه های شهر را

پرسه میزنم

 به شوق ات

شاید دوباره

نشانی بیابم

ازآن دوچشم سیاه مغرور

و عطر دلاویز گیسوانت را

دوباره حس کنم

یادت هست

وقتی از ته دل می خندیدی

آن خنده های کودکانه و گرم

یادم هست

آن دست های کوچک و مهربان و گرم

راستی کجاست :

نجواهای عاشقانه ات

و ترانه های کودکانه ای که می خواندی ؟

تویی که روزگاری همنوای قلبم تنهایم بودی

و شبهای سرد زمستان

یادت هست

 شب یلدای رویایی

کجای این شهر گم شده ای ؟

کجای این قصه ی نا تمام من ؟!

...............م.ت 28 آبان ماه 1397 – ممکو