شکل گیری هسته اصلي تيم كوهنوردي پتروشیمی bipc

Thursday, December 27, 2018

شکل گیری هسته اصلي تيم كوهنوردي پتروشیمی bipc

در طي سالهاي متمادي كه به اتفاق استاد خسرو فر به كوههاي متعدد صعود مي كرديم چند نفري بودند كه هسته اصلي تيم را تشكيل مي دادند و در همه صعودها بدون استثناء به قله صعود كردند :

1-      استاد خسروفر ( سرپرست تيم كوهنوردي )

2-      رکن الدین مرتضوی نژاد

3-      نصرت اله براتی ده کهنه

4-      محمد توکلی

ولی هر بار که به کوه یا قله ای صعود می کردیم ازبرنامه گردشی داشتیم از کسانی که آمادگی جسمانی داشتند بعنوان مهمان دراین برنامه ها شرکت داده می شدند . البته در این میان عده ای هم بنا به مصلحت وبرای سهولت کار و رفع موانع اداری به کوه دعوت می شدند و روش استاد در گزینش این مهمان ها خیلی زیرکانه بود. که در ادامه به آن اشاره می کنم.

 بخشنامه ای از طرف معاون رئیس جمهور مبنی بر همکاری با تیم های ورزشی کارکنان دولتی و از جمله تیم کوهنوردی صادر شده بود و در شرکت نیز صعودهای ما هم با مرخصی ورزشی و براساس همین بخشنامه صورت می گرفت. با این حال موافقت با این برنامه ها و نیز گرفتن امکانات منوط به همکاری روسای بخش های مختلف شرکت بود .

مثلا لازم بود که سرپرست حمل و نقل شرکت اجازه استفاده از اتوبوس های شرکتی را به ما بدهند

یا برای گرفتن وسایل و مواد غذایی مورد نیاز لازم بود که امضای کشیک ارشد شرکت گرفته شود

یا در انبارهای مجتمع باید انبار دار همکاری لازم را بعمل بیاورد تا بتوانیم لوازمی را که نیاز داریم بگیریم.

به همین جهت استاد در بطور منظم از سرپرست ترانسپورت – کشیک ارشد – انبار دار و رئیس خدمات برای همراهی تیم کوهنوردی دعوت می کرد اینکار باعث می شد که هم مقامات از نزدیک با کوهنوردی آشنا شوند و علاقه به کوهنوردی پیدا کنند و هم همکاری های ( گاه بیشتر ازحد معمول ) را با تیم کوهنوردی بعمل آورند .

نکته جالب اینکه چون این افراد غالبا نوبتکار هستند مثلا دو نفر از کشیک ارشدهای شرکت با ما به کوه می آمدند یا دو نفر انبار دار با ما به کوه می رفتند

واقعا این روش تعامل باید سرمشق زمامداران و حاکمان و حتی بازرگانان قرار بگیرد که شما وقتی می خواهید همکاری طرف مقابل را جلب کنید باید بنوعی او را در منافع کاری که انجام می دهید سهیم کنید !  اگر در برجام هم همین شیوه استاد را بکار می بردند شکست نمی خورد.

باری این بود که طی این سالهای متمادی جمع کثیری از کارکنان شرکت با کوهنوردی آشنا شدند کسانی که قبلا حتی تجربه یک صعود را هم نداشتند. و این شیوه خوبی برای ترویج کوهنوردی در میان کارکنان بود.

این روش ادامه داشت تا در اواخر دهه 1380 استاد بازنشسته شده و از شرکت رفتند . قبل از رفتن به من پیشنهاد کردند که سرپرستی تیم کوهنودی را به عهده بگیرم . ولی از آنجائیکه من علاقه ای به اینجور کارها ندارم چون ترجیح می دهم که در محیط کوهستان از دیدن مناظر لذت ببرم و عکس بگیرم و مسئولیت پذیری مانع چنین کارهایی است . این بود که زمام تیم بعد از استاد رها شد و در این میان عده فرصت طلب که همیشه در هر عرصه ای هستند از سیاست گرفته تا ادارات دولتی و برای ربودن پست و مقام از دست یکدیگر در رقابت هستند  در اینجا هم وضع به همین گونه شد و از این خلاء مدیریتی که پیش آمده بود استفاده کردند و عده ای که تخصص و تجربه ای در زمینه کوهنوردی نداشتند اداره تیم ها را بدست گرفتند ( کما اینکه شرکت هم از مدتی قبل به 5 شرکت تقسیم شده بود و هر کدام از این شرکت ها تیم خودشان را داشتند و ساز خودشان را می زدند )

جلسه ای هم که برای یکسان کردن همه این تیم ها برگزار شد کار بجایی نبرد و قرار شد تیمی منتخب از شرکت های پنجگانه تشکیل شود که تجربه موفقی نبود چون کسانی که اداره آن را بر عهده داشتند بیشتر اهل نمایش و زدن بنر بودند تا اینکه بدنبال کوهنوردی واقعی باشند.

تا بالاخره در سال 1391 عده از همکاران و کسانی که کم و بیش از شاگردان استاد محسوب می شدند دوباره رشته کارها را بدست گرفتند و کوهنوردی سروسامان پیدا کرد. در این میان باید به علیرضا صالحی ( دبیر هیات کوهنوردی ) و عباس قنواتی ( رئیس هیات کوهنوردی ماهشهر و شرکت ) نام ببرم که افراد کاردان و با تجربه ای در این زمینه بودند و طی صعودهایی که طی این سالها داشتیم برنامه های خوبی را تنظیم و پیاده کردند البته کار اینها هم خالی از ایراد نبوده است و انتقادات زیادی به کارشان وارد بوده که در هر صعود تذکرات لازم را بصورت کتبی به آنها داده ام .

مشکل ما در سالهای اخیر این است که چون شرکت وابسته به هلدینگ خلیج فارش شده است دیگر از آن بودجه های سابق و صعودهای مهم به قلل بلند خبری نیست و برنامه های کوهنوردی خیلی محدود شده است با این حال کوهنوردی به سطح شهرهای ماهشهر و سربندر و بین توده مردم گسترش پیدا کرده است و این نکته بسیار ارزشمند و مثبتی است . امیدوارم این روند رو به پیشرفت همچنان ادامه داشته باشد و بدست نسل های جوانی که بعد از ما می آیند تداوم پیدا کند/ .

...................محمد توکلی – 6 دیماه 1397 – ممکو